Υπερτοπικό Μέσο Ενημέρωσης Της Φωκίδας

Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

“Σούπερ ήρωας” Vs(εναντίον) “απευθείας αναθέσεις”

Για τις απευθείας αναθέσεις, μία ιδιαιτέρως διαδεδομένη τακτική που ακολουθούν σχεδόν στο σύνολό τους οι δήμοι της χώρας, έγραφα σε σχόλιό μου προ λίγων ημερών, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως αποτελεί ένα από τα γήπεδα όπου πολλές φορές παίζεται το μεγαλύτερο παιχνίδι αντιπαράθεσης μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων. Κι όχι άδικα βέβαια, αφού ένα μεγάλο κομμάτι της διαφθοράς των δήμων εδράζεται στη συγκεκριμένη τακτική, η οποία δε λέει να πάψει.

Από εργαλείο ευελιξίας σε στιγμές ανάγκες, οι απευθείας αναθέσεις έγιναν σε πλείστες περιπτώσεις εργαλείο διαφθοράς. Κάθε δημοτική αρχή, βέβαια, υπεραμυνόμενη της θέσεώς της και των αποφάσεων που παίρνει, κάνει λόγο για αναγκαίες διαδικασίες τις οποίες μόνο όσοι έχουν ασκήσει διοίκηση στην πράξη μπορούν να κατανοήσουν. Λένε με λίγα λόγια πως “άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη”, αφού για να λειτουργήσει ένα δήμος, πολλά από αυτά που κάποιος φαντάζεται ότι συμβαίνουν, δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που λαμβάνουν χώρα στην πραγματικότητα. Κι εδώ, να σας πω, δεν είναι λίγες οι φορές, μη σας πω μάλιστα πως είναι οι περισσότερες, όπου άνθρωποι που στάθηκαν σφόδρα κριτικά απέναντι στις απευθείας αναθέσεις, όταν βρέθηκαν σε θέση εξουσίας τις υιοθέτησαν και με το παραπάνω ως πρακτική.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Είναι τόσο αναγκαία η συγκεκριμένη διαδικασία για την εύρυθμη λειτουργία ενός δήμου; Απλοποιεί τόσο πολύ τα πράγματα για την πραγματοποίηση εργασιών ή προμηθειών, που κάθε διαγωνισμός φαντάζει μπροστά της λαβύρινθος; Ή μήπως το βάζο με το μέλι είναι κατακριτέο, όταν το έχουν όμως οι άλλοι, αλλά όταν αποκτήσουμε κι εμείς πρόσβαση τότε αλλάζει η οπτική μας γωνία γι’ αυτό;

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο του Θεόδωρου Κουτρούκη, επίτιμος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, με θέμα τις απευθείας αναθέσεις, στο οποίο κάνει λόγο για τακτική ανορθολογικής διαχείρισης, που σύμφωνα και με τις Εκθέσεις του Γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, συνήθως οδηγεί σε διασπάθιση του δημοσίου χρήματος προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Απορρίπτοντας ο καθηγητής της αιτιολογίες περί ευελιξίας, ταχύτητας και αποτελεσματικότητας, σηνειώνει παράλληλα πως η μόνο ευελιξία που εξυπηρετούν είναι στη διακίνηση του “μαύρου πολιτικού χρήματος” από τα ταμεία των ΟΤΑ προς την τσέπη των τοπικών πολιτικάντηδων και των συνεργαζόμενων εργολάβων. Μάλιστα ο κ. Κουτρούκης, πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα, λέει πως διαπιστώνεται φυσικά μία ταχύτητα, μόνο που αυτή αναφέρεται στην αύξηση της περιουσίας των εμπλεκομένων, ενώ για τον όρο αποτελεσματικότητα, έχει κι εδώ την απάντησή του, λέγοντας πως όντος διαπιστώνεται τέτοια, η οποία όμως δε σχετίζεται με τη λειτουργία του δήμου, αλλά με την εξυπηρέτηση ψηφοθηρικών, ρουσφετολογικών και μικροπολιτών επιδιώξεων.

Και συνεχίζει ο καθηγητής, αναφέροντας μεταξύ άλλων: “Ας είμαστε κρυστάλλινοι: οι απευθείας αναθέσεις οδηγούν σε μονοπωλητές-προμηθευτές των ΟΤΑ και, προφανώς (όπως γνωρίζει, κι ο πρωτοετής φοιτητής οικονομικών επιστημών), τούτο ανεβάζει την τιμή της υπηρεσίας που πληρώνει ένας Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αν οι απευθείας αναθέσεις καταργηθούν, η εξοικονόμησή πόρων που θα προκύψει θα είναι εντυπωσιακή. Γι’ αυτό όταν ακούτε το επιχείρημα ότι όσοι αντιδρούν στις απευθείας αναθέσεις δεν θέλουν να παραχθεί έργο, απλά χαμογελάστε”.

Και εδώ, βέβαια, σε μία συζήτηση που κάνει κύκλο, ξανατίθεται το ερώτημα: Γιατί οι περισσότεροι από όσους άσκησαν κριτική στις απευθείας αναθέσεις, όταν ανέλαβαν να διαχειριστούν οι ίδιοι δημόσιο χρήμα, δεν άλλαξαν τακτική; Έγραφα στο σχόλιό μου πως ο τρόπος υπάρχει, αρκεί να υπάρχει και πολιτική βούληση, η οποία θα καταπολεμήσει το κακό στη ρίζα του. Κι όπου ρίζα, βάλτε μέσα τις παθογένειες που έχουν φωλιάσει σε ένα σύστημα εξουσίας που τρέφει και τρέφεται από αυτό, έως φυσικά και τα ανθρώπινα ένστικτα.

“Τελικά μάλλον δε χρειαζόμαστε πολιτικούς, αλλά σούπερ ήρωες”, μου απάντησε κάποιος που συζητήσαμε το θέμα. Αρνούμαι να πιστέψω πως έχει δίκιο, όμως δεν είμαι και τόσο σίγουρος για την άρνησή μου.

του Βαγγέλη Καρανικόλα

πηγή: έντυπη έκδοση Εν Δελφοίς

Σχόλια Αναγνωστών

Τα σχόλια είναι κλειστά για αυτό το άρθρο