Υπερτοπικό Μέσο Ενημέρωσης Της Φωκίδας

Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

Ντιμπέιτ στο Δασικό Χωριό- Η θέση των παρατάξεων του δήμου Δελφών

Η Εν Δελφοίς κάνει ένα ιδιαίτερο ντιμπέιτ αυτή την εβδομάδα, διατηρώντας στο προσκήνιο της επικαιρότητας το θέμα του Δασικού Χωριού. Μετά την απόφαση του δήμου να αποζημιώσει εξωδικαστικά τον τελευταίο μισθωτή, καθώς βάσει συμφωνίας δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα όσα είχε δεσμευτεί, τώρα τίθεται το ερώτημα τι θα κάνει με το χώρο. Θα επιχειρήσει να τον επιστρέψει στο Δασαρχείο, κι αν ναι πώς θα ξεπεράσει το πρόβλημα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται, με τα πολλά ομολογουμένως προβλήματα; Συζητήσαμε με τις παρατάξεις του δήμου Δελφών και σας παρουσιάζουμε τις απαντήσεις που μας έδωσαν στα βασικότερα ερωτήματα του θέματος.

Ποια θεωρείτε πως πρέπει να είναι από εδώ και στο εξής η πορεία του Δασικού Χωριού; Θα πρέπει να επιστραφεί στο Δασαρχείο ή ο δήμος θα πρέπει να το διατηρήσει στην κατοχή του επιχειρώντας την νέα αξιοποίησή του;

Αθ. Παναγιωτόπουλος: Αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία εξωδικαστικού συμβιβασμού, ο Δήμος Δελφών πρέπει να επιστρέψει το Δασικό Χωρίο στον ιδιοκτήτη του, το Ελληνικό Δημόσιο και να ζητήσει την απευθείας αξιοποίηση από αυτό της συγκεκριμένης εγκατάστασης σύμφωνα και με το αρχικό σκεπτικό της δημιουργίας του.

Π. Ταγκαλής: Για να οριοθετήσουμε τη συζήτησή μας πρέπει να βάλουμε τις δύο βασικές παραμέτρους του Δασικού χωριού.
Η πρώτη παράμετρος είναι ότι, όσο παραμένει κλειστό, απαξιώνεται και κινδυνεύει από κλοπές, αφού είναι πολύ δύσκολο να προστατευθεί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι επιτακτική η ανάγκη, είτε να παραδοθεί στο Δασαρχείο, είτε να δημοπρατηθεί εκ νέου, ελπίζοντας ότι θα ευρεθεί νέος ενδιαφερόμενος. Να επισημάνω ότι όταν δημοπρατήθηκε το έτος 2014, οι δύο πρώτες δημοπρασίες απέβησαν άκαρπες, ενώ την τρίτη βρέθηκε ένας μόνον ενδιαφερόμενος.
Η δεύτερη παράμετρος είναι ότι, για να παραληφθεί από το Δασαρχείο πρέπει να είναι στην κατάσταση που παραδόθηκε ή σε μια κατάσταση, τουλάχιστον “αξιοπρεπή”. Αυτό σημαίνει εργασίες επισκευής για να επανέρθει σε κατάσταση λειτουργίας.
Μα, αν επισκευαστεί για να αποδοθεί πίσω στο Δασαρχείο, γιατί να μην μισθωθεί εκ νέου;
Με αυτά τα δύο ως δεδομένα, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο Δήμος πρέπει να το επισκευάσει και να το δημοπρατήσει, αφού εξασφαλίσει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις.

Π. Μέγκος: Το Δασικό Χωριό είναι ένα κλασσικό παράδειγμα της προχειρότητας με την οποία αντιμετώπισαν οι προηγούμενες Δημοτικές αρχές πολλά έργα και θεωρητικές «ευκαιρίες» για την ανάπτυξη και την προβολή του τόπου. Χωρίς σχεδιασμό και επιδιωκόμενο στόχο, με ολιγωρία και ερασιτεχνισμό σχετικά με το τι είναι αυτό που παίρνω, ή τι παραλαμβάνω. Αμέλεια και μειωμένα ανακλαστικά για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που στην πορεία προκύπταν.
Πρωταρχική βλέψη και σκοπός ήταν η προβολή τέτοιων έργων για πολιτική- επικοινωνιακή εκμετάλλευση και στην συνέχεια «έχει ο Θεός».
Το Δασικό Χωριό ως σήμερα ήταν σκέτη φύρα κατά το κοινός λεγόμενο για τον Δήμο. Σήμερα ο Δήμος Δελφών καλείται να δώσει 45.000€.
Για να απαντηθεί το ερώτημά σας απαιτείται να έχουμε καθαρή εικόνα της κατάστασης. Τι απαιτείται να διορθωθεί και πόσο θα κοστίσει; Είναι δυνατή η αξιοποίησή του; Με ποιο τρόπο; Μπορεί να γίνει απόσβεση ενδεχόμενης επισκευής του; Από που θα εξασφαλιστούν χρήματα; Πως θα προβληθεί, τι θα το κάνει ελκυστικό στους επισκέπτες, σε ποιους θα απευθυνόμαστε;
Πιστεύουμε πως τα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι σε θέση ο Δήμος να τα απαντήσει σήμερα όπως δεν ήταν ούτε τα προηγούμενα χρόνια.

Γ. Δρακάκης: Ο Δήμος ως συνήθως στις σχέσεις του με εργολάβους είναι επιρεπής στις ατασθαλίες . Αλλη μια απόδειξη το Δασικό Χωριό, και τουτο αποδεικνύουν τα προσφατα γεγονότα με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό με τον τελευταίο ανάδοχο καθότι ο Δήμος συμφώνησε να πληρώσει προς αυτόν περίπου 50.000 ευρώ για υποτιθέμενες οικονομικές ζημιες που υπέστη λόγω έλλειψης επαρκών υποδομών κυρίως λογω έλλειψης δικτύου υδροδότησης . Για την οικονομική αυτη αφαίμαξη του Δήμου τεράστια ευθυνη φέρουν τόσο η προηγούμενη δημοτική αρχή αφού δεν έδωσε την πρέπουσα προσοχή και υπέγραψε ένα σαθρό συμφωνητικό που δεν εξασφάλιζε τα συμφέροντα του Δήμου όσο και η σημερινή δημοτική αρχή η οποία άν και εγνώριζε τα προβλήματα καθότι ο ανάδοχος πολλάκις είχε προειδοποιείσει για την αδυναμία επαρκούς λειτουργιας εν τουτοις η δημοτική αρχή αδιαφόρησε με αποτέλεσμα να περνούν οι μήνες τα χρονια και οι απαιτήσεις του αναδόχου να πολλαπλασιάζονται .
Συνεπώς είτε λόγω ανικανότητας είτε λόγω αδιαφορίας είτε λόγω ατασθαλιών το αποτέλεσμα ειναι η οικονομική αφαίμαξη του Δήμου .

Γ. Ιωσηφίδης: Ο τεράστιος, σχεδόν αμύθητος πλούτος που έχει ο ελληνικός λαός (και που ένας κόκκος άμμου είναι η περίπτωσή μας) ξεπουλιέται ή έχει ξεπουληθεί εδώ και δεκαετίες ή στις μέρες μας. Ξεπουλήθηκε όλη σχεδόν η Φωκίδα στις μεταλλευτικές επιχειρήσεις. Το υπέδαφος της Άμφισσας και της Ιτέας (και όχι μόνο) είναι υποθηκευμένα σε αυτές. Η μαρίνα της Ιτέας ξεπουλιέται και με το νόμο. Η θάλασσα είναι ιδιοκτησία των ιχθυοκαλλιεργειών. Οι κορυφογραμμές των βουνών ανήκουν στις εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ανεμογεννήτριες). Το νερό του Μόρνου (πηγή ζωής για πάνω από 4 εκατομμύρια λαού) ανήκει στην ΕΥΔΑΠ Ανώνυμη Εταιρεία (για να μην ξεχνιόμαστε) και πολλά άλλα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινιούνται και οι παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου μιας και έχουν επανειλημμένα δώσει και δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στις πιο πάνω εταιρείες που εκμεταλλεύονται τον λαϊκό πλούτο της περιοχής μας.
Εμείς, η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Δελφών έχουμε ριζικά αντίθετη πολιτική από την κυρίαρχη.
Τί είναι το Δασικό Χωριό; Μια εγκατάσταση αναψυχής μέσα στην παρθένα φύση όπου ανεξάρτητα ποιος το έφτιαξε, ποιος το διαχειρίζεται, αν και φτιάχτηκε με λεφτά του λαού, πρέπει με κάθε τρόπο να αποδοθεί στο λαό της περιοχής. Δημόσια, δωρεάν, έστω σε χαμηλή-προσιτή τιμή για τη λαϊκή οικογένεια, για τα σχολιαρόπαιδα παιδιά των εργατο-υπαλλήλων της περιοχής, αλλά και άλλων περιοχών να μπορούν να το επισκέπτονται, να έρχονται σε επαφή με τη φύση, να ξεκουράζονται, να κάνουν δραστηριότητες σε μια τύπου κατασκήνωση που λείπει από την περιοχή μας, ή εκπαιδευτικά περιβαλλοντικά προγράμματα για τα σχολειά.

Άρα προτιμότερο να το κρατήσει-διαχειριστεί ο δήμος στην κατεύθυνση αξιοποίησής του προς όφελος των λαϊκών αναγκών αναψυχής, εκπαίδευσης ή και αθλητικών δραστηριοτήτων της περιοχής κι ευρύτερα, δωρεάν παροχή υπηρεσιών, να καλύπτεται από τον προϋπολογισμό του δήμου, όπως κι όλες οι αναγκαίες συντηρήσεις, αναβαθμίσεις της εγκατάστασης, δίκτυα ύδρευσης, ενέργειας κλπ, οδοί πρόσβασης σε αυτό και όχι να δίνεται (όπως το Χάνι της Γραβιάς ή άλλες δημοτικές περιουσίες) σε «επενδυτές» ιδιώτες που το μόνο που επιδιώκουν είναι η γρήγορη απόσβεση και το μεγαλύτερο δυνατόν κέρδος.

Πως θα ξεπεραστεί το μείζον πρόβλημα, στην περίπτωση που αποφασιστεί η επιστροφή του στο Δασαρχείο, της κατάστασης στην οποία βρίσκεται; Υπάρχει κίνδυνος ο φορέας να μην το δεχθεί εάν δεν είναι στην κατάσταση που ο ίδιος το παρέδωσε.

Αθ. Παναγιωτόπουλος: Δεν είναι καλό αυτή τη στιγμή να μπούμε σε νομικές ή διαδικαστικές λεπτομέρειες. Το βέβαιο είναι ότι ο Δήμος Δελφών έχει πράξει το μέγιστο δυνατό και με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούν στο συγκεκριμένο χώρο (ακραία καιρικά φαινόμενα και θερμοκρασίες, δυσκολία πρόσβασης, έλλειψη νερού, ευτελείς κατασκευές, προβληματικές υποδομές δικτύων) αυτή τη στιγμή το Δασικό Χωρίο βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση (και σαφώς πολύ καλύτερη απ’ όλα τα τελευταία χρόνια).

Π. Ταγκαλής: Κατ’ αρχήν, θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει μια σοβαρή συζήτηση με το Δασαρχείο σχετικά με τις προϋποθέσεις παράδοσής του, ώστε να γνωρίζει ο Δήμος Δελφών πώς πρέπει να κινηθεί. Αν από τη συζήτηση προέκυπτε η παραλαβή του σε αυτή τη μορφή, τότε ορθώς προχωρά σε παράδοση, όπως δεσμεύτηκε ο Δήμαρχος. Αν όμως, δεν είχε τη διάθεση το Δασαρχείο-για τους δικούς του λόγους (δεν το εξετάζω επί του παρόντος)- να το παραλάβει σε αυτή τη μορφή, τότε είναι λάθος που εξώθησαν τον μισθωτή να αποχωρήσει από το μίσθιο.

Π. Κασούτσα: Για να απαντήσουμε στο ερώτημά σας χρειαζόμαστε το συμφωνητικό παραχώρησης. Με το Δασαρχείο δεν ξέρουμε τί συμφωνίες έχει κάνει ο Δήμος. Το Δασαρχείο γιατί να μην το θέλει πίσω ή γιατί να υπάρχουν συνέπειες αποκλειστικά για τον Δήμο; Όταν ένα από τα κύρια προβλήματα είναι το δίκτυο υδροδότησης που όπως φαίνεται έτσι ήταν από την αρχή που παραδόθηκε στον Δήμο. Η λεηλάτησή του βαραίνει τον Δήμο. Πρόβλημα που πάντα θα υφίσταται και θα καλείται να λύση ο εκάστοτε που θα το διαχειρίζεται. Η θέση του Δασικού Χωριού δημιουργεί τέτοιου είδους και άλλα προβλήματα και στην μνήμη μας έρχονται σήμερα οι αντιρρήσεις που εκφράζονταν δημόσια όταν κατασκευαζόταν, για το ακατάλληλο της θέσης του.

Γ. Δρακάκης: Ναι όντως το δασαρχείο πιθανόν να μην το παραλάβει θεωρώντας ότι δεν είναι στην κατάσταση που το παρέδωσε .Σε μια τέτοια περίπτωση ο Δήμος θα μπορούσε να το εκμεταλευτεί ως ένα χώρο αναψυχής και πολλών άλλων δραστηριοτήτων χωρίς ομως αυτές τις τραγελαφικές αναθέσεις σε εργολάβους.

Γ. Ιωσηφίδης: Το ζήτημα δεν είναι ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο της αποκατάστασης κι επαναλειτουργίας του, ο δήμος ή το δασαρχείο (υπουργείο γεωργίας), αλλά σε ποια κατεύθυνση θα αξιοποιηθεί. Στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών που περιγράψαμε παραπάνω, οπότε και μιλάμε για δημοτική-δημόσια διαχείριση από τον κρατικό προϋπολογισμό ή σε αυτή της αποκατάστασης με λεφτά των φορολογούμενων και απόδοσης σε ιδιώτη προς εκμετάλλευση και κερδοφορία.

Γενικότερα θεωρείτε πως το Δασικό Χωριό είναι μία χαμένη ευκαιρία για την περιοχή κι αν ναι, γιατί;

Αθ. Παναγιωτόπουλος: Είναι μια χαμένη ευκαιρία, διότι στήθηκε λάθος εξαρχής και δεν εξασφαλίστηκαν οι θεσμικές ρυθμίσεις για να μπορεί να λειτουργήσει ακώλυτα. Θα ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα αν είχε προβλεφθεί ειδικό καθεστώς αδειοδότησης στη λειτουργία του και όχι μέσω διαδικασιών των τυπικών καταλυμάτων (που δεν ταιριάζουν στην περίπτωση αυτή) και κυρίως αν το Δημόσιο επέτρεπε τη μακροχρόνια εκμίσθωση του συγκροτήματος (πράγμα που στην περίπτωσή μας απέκλεισε παρά τον μεγάλο αγώνα που δώσαμε στην κατευθυνση αυτή). Μόνο αν κάποιος μισθωτής είχε τουλάχιστον μια περίοδο εικοσαετίας μπροστά του, θα μπορούσε ουσιαστικά να επενδύσει και να αξιοποιήσει το χώρο, αλλά δυστυχώς οι προτάσεις του Δήμου μας δεν εισακούστηκαν παρά μόνο επετράπη η μίσθωση για μια πενταετία. Επιπλέον στην περίπτωση αυτή αποδείχτηκε ότι και η μίσθωση που συνήφθη την άνοιξη του 2014 δεν ήταν πετυχημένη, αφού είχε πολλές ασάφειες, αλλά σε κάθε περίπτωση ο Δήμος εμμέσως πλην σαφώς δεσμεύτηκε να πράξει πράγματα που απαιτούσαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και ξεπερνούσαν κατά πολύ τις οικονομικές του δυνατότητες (χωρίς βέβαια να εξασφαλιστεί ταυτόχρονα η αντίστοιχη πίστωση, γιατί προφανώς δεν υπήρχε το απαιτούμενο ποσό…).

Π. Ταγκαλής: Το Δασικό χωριό ανήκει στην Τ.Κ.Προσηλίου, ευρίσκεται σε μια πανέμορφη περιοχή και αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία προσέλκυσης επισκεπτών.
Αποφασίσαμε το 2014 (ως προηγούμενη Δημοτική αρχή) να το δημοπρατήσουμε εκ νέου, μετά τα φαινόμενα των κλοπών και την αποχώρηση του προηγούμενου μισθωτή, ακριβώς για τους λόγους που σας προανέφερα. Η δυναμική που διαφάνηκε, άμεσα, από τη σοβαρή διαχείριση του νέου μισθωτή, ήταν αυτή που όλοι περιμέναμε, αφού η ζήτηση ήταν συνεχώς αυξανόμενη (κατασκηνώσεις, τουρίστες , σύλλογοι, επισκέπτες, φυσιολάτρες κ.α.), χωρίς επαρκή τεχνικοοικονομική στήριξη από τη νέα, πλέον, Δημοτική αρχή στον μισθωτή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αδυναμία κάλυψης της ζήτησης, αφού έχριζαν επισκευών οι περισσότερες κατοικίες.
Ίσως ήταν, πράγματι, η μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το Δασικό χωριό να αναδειχθεί και να συμπαρασύρει με την υπεραξία του την ευρύτερη περιοχή, δίνοντας το έναυσμα για παράλληλες επενδύσεις (έχουν ήδη γίνει αγορές εκτάσεων στη γύρω περιοχή), εξωστρέφεια και τουριστική ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών, που τόσο έχουν ατονήσει τα τρία τελευταία χρόνια. Ο σωστός σχεδιασμός και οι δυναμικές πολιτικές επιλογές από πλευράς Δήμου Δελφών, οι οποίες λείπουν, θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνητρο για την ιδιωτική πρωτοβουλία και θα έκαναν ένα σημαντικό βήμα για την ανάπτυξη μιας πανέμορφης περιοχής του Δήμου μας.

Π. Μέγκος: Σύμφωνα με τις παραπάνω σκέψεις και ερωτήματα που διατυπώσαμε και πολλά άλλα που δεν διατυπώσαμε και χρήζουν απαντήσεις αντιστρέφουμε το ερώτημα: ήταν ποτέ ευκαιρία για τον Δήμο το Δασικό Χωριό;
Όπως φαίνεται το Δασικό Χωριό είναι μία από τις πολλές εκείνες περιπτώσεις που αντιμετωπίζει η Αυτοδιοίκηση Πανελλαδικά: Δημιουργούμε κάτι χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα για να μας δημιουργήσει στην συνέχεια όταν αποπερατωθεί προβλήματα και μόνο.
Πως λύνεται ένα πρόβλημα που γεννήθηκε ως πρόβλημα και μόνο;

Γ. Δρακάκης: Οπως προανέφερα χαμένη ευκαιρία δεν είναι . Με επιδέξιους χειρισμούς με κάποια επένδυση και σοβαρό σχέδιο εκμετάλευσης θα μπορούσε να γίνει αξιόλογος πόλος έλξης για την περιοχή .

Γ. Ιωσηφίδης: Χαμένη ευκαιρία για τον τόπο δεν είναι μόνο στην κατεύθυνση αξιοποίησή του που περιγράψαμε παραπάνω. Στην περίπτωση ιδιωτικής εκμετάλλευσης του, ανεξάρτητα αν έχει την κατοχή του ο δήμος ή το δασαρχείο, χαμένη ευκαιρία είναι για το λαό της περιοχής έτσι κι αλλιώς. Τις όποιες υπηρεσίες (σ’ αυτή την περίπτωση) προσφέρει ο ιδιώτης «επενδυτής, θα τις πληρώνει ο πολίτης διπλά και τρίδιπλα κάνοντας τι(;;;;;;) εκμετάλλευση περιουσίας του λαού μιας και οι εγκαταστάσεις με δικά του χρήματα έγιναν.

πηγή: έντυπη έκδοση Εν Δελφοίς

Σχόλια Αναγνωστών

Τα σχόλια είναι κλειστά για αυτό το άρθρο