Οι κατολισθήσεις των Φαιδριάδων μέσα από την οπτική της πλανητικής συνείδησης

Της Δήμητρα Νατσκούλη*

Λέγεται ότι οι Φαιδριάδες λειτουργούσαν ανέκαθεν σαν φύλακες του μαντείου όπου, μέσα από την δική τους διάνοια έχουν προστατέψει πολλές φορές το ιερό από επιθέσεις.

Η μεγαλύτερη εξ’ αυτών μάλιστα έχει γραφτεί στην ιστορία. Πρόκειται για την επίθεση των Περσών κατά τους περσικούς πολέμους. Συγκεκριμένα ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι, όταν οι Πέρσες απείλησαν με εισβολή στο ιερό του Απόλλωνα, οι ιερείς του μαντείου αρνήθηκαν της βοήθεια που προσέφεραν οι Αθηναίοι απαντώντας ότι, ο Απόλλωνας θα προστατεύσει το ιερό. Όταν οι Πέρσες έφτασαν στα πρόθυρα του ιερού τόπου, οι Φαιδριάδες άρχισαν να εξαπολύουν μια σειρά από βράχια που σκότωσαν μεγάλο μέρος του περσικού στρατού, παρεμποδίζοντας την πρόσβασή του στο ιερό ενώ ταυτόχρονα οι λατρευτικοί χώροι δεν υπέστησαν καμία ζημιά.

Μόλις στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα ο Άγγλος επιστήμονας της ατμόσφαιρας Σερ Τζ. Λάβλοκ διατύπωσε την θεωρία της Γαίας που πλέον έχει αναγνωριστεί παρά τις αρχικές αντιδράσεις της επιστημονικής κοινότητας. Σύμφωνα με την θεωρία της Γαίας, ο πλανήτης διαθέτει την δική του πλανητική συνείδηση, αποτελώντας μια οντότητα όπου, όλα τα έμβια όντα είναι μέρος της. Όχι μόνο είναι μέρος της αλλά, συνεργάζονται μέσα από την συνείδηση της Γαίας για την διατήρηση της ομοιόστασης του πλανήτη. Η Γαία διαθέτει το δικό της σύστημα αυτορρύθμισης και οι «εργάτες» αυτού του συστήματος είναι οι ζωντανοί οργανισμοί και τα στοιχεία της φύσης που αλληλεπιδρούν με κοινό γνώμονα της συνεξελισσόμενη βιοποικιλότητα της πλανητικής συνείδησης.

Μάλιστα οι μύστες των Ορφικών μυστηρίων φαίνεται να το γνώριζαν αυτό καθώς στην τελευταία φράση του ύμνου της Γαίας την αποκαλούν ως «ευμενές ήτορ έχουσα» αυτή δηλαδή, που έχει ευμενή καρδιά. Την αντιμετωπίζουν επομένως σαν έναν πλήρη οργανισμό όπου, οι άνθρωποι είναι ενεργό και συνειδητό μέρος του και αλληλεπιδρούν μαζί του. Όμως, πόσο μακριά βρίσκεται η αντίληψη μας από αυτή των προγόνων μας για την σχέση μας με την φύση;

Η αποξένωση που έχουμε καλλιεργήσει με τον τρόπο ζωής μας από την ίδια την φύση μας παραμορφώνει την όραση  ώστε, να ερμηνεύουμε τις αυτορρυθμιστικές ενέργειες της πλανητικής διάνοια ως εχθρικές προς το είδος μας.  Μέσα από ποια κατανόηση δρούμε συλλογικά στο πρόσφατο φαινόμενο της κατολίσθησης των Φαιδριάδων; Πόσο μακρινή ακούγεται η απόπειρα να αφουγκραστούμε το θέλημα της φύσης και να συνεργαστούμε με αυτήν;

Ο σύγχρονος άνθρωπος εκφυλίζεται καθημερινά όσο η διάνοιά του λειτουργεί αποκομμένη από το σύνολο από το οποίο προέρχεται. Ακόμα περισσότερο τα μέσα που προωθούν αυτόν το εκφυλισμό βομβαρδίζουν καθημερινά τον άνθρωπο με τον όρο « φυσικές απειλές», θεωρώντας ευνόητο ότι, η φύση είναι εχθρική απέναντι μας. Είναι άραγε ευνόητο ότι ο άνθρωπος πρέπει να προστατευτεί από την φύση; Ότι τα καιρικά φαινόμενα απειλούν τη ζωή μας; Ότι ακόμα παραπέρα ο άνθρωπος πρέπει να «σώσει» τον πλανήτη; Η χωριστικότητα της αντίληψής μας πολλαπλασιάζει την συλλογική παράκρουση.

Ένας άνθρωπος με νου διαυγή και σεβασμό στην φύση του, καλείται να είναι σε εγρήγορση και επικοινωνία με την ευρύτερη φύση, έτσι ώστε η νοημοσύνη του να εξελίσσεται εν αρμονία με τον πλανητικό ρυθμό. Όπως εύστοχα ο αρχαίος ποιητής μας υπενθυμίζει «γίγνωσκε δ’οίος ρυσμός ανθρώπους έχει.»

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θέλω να αναδείξω την επίκαιρη και επιτακτική αναγκαιότητα  ώστε, οι δράσεις μας γύρω από το θέμα των κατολισθήσεων να είναι αποτέλεσμα σύμπνοιας με την φύση. Μέρος αυτών των δράσεων είναι η κοπή των πλατάνων της Κασταλίας που είχαν ξεραθεί. Δυο από τους τρεις μεγάλους πλατάνους που έκαναν ένα τρίγωνο γύρω από την πηγή  έχουν κοπεί από τον κορμό. Μια ισορροπία έχει σπάσει και έχουμε ευθύνη να την αποκαταστήσουμε άμεσα! 

Είναι γνωστή η ασθένεια που καταβάλλει τα πλατάνια και μεταδίδεται ραγδαία χωρίς να έχει βρεθεί κάποια θεραπεία. Περιβαλλοντικές ομάδες κάνουν κινήσεις φύτευσης πλατανών εισαγόμενων όπου, το είδος τους είναι ανθεκτικό στην ασθένεια αυτή. Επικαλούμαι την κοινή θέληση και την δράση των τοπικών αρχών ώστε, να αντικατασταθούν άμεσα οι πλάτανοι της Κασταλίας από νέα υγιή και ανθεκτικά πλατάνια που θα κρατήσουν τις ισορροπίες του τόπου. Τέλος, επιφυλάσσομαι ότι μέσα από μια τέτοια πράξη, οι κάτοικοι θα νοηματοδοτήσουν έμπρακτα την σχέση τους με την ιερή γη των Δελφών.

*Η Δήμητρα Νατσκούλη είναι (ieri pnoi) είναι ψυχοθεραπεύτρια μέσω της κίνησης και εικαστικός και δραστηριοποιείται με άξονα την πλανητική συνείδηση. Συγκεκριμένα, ταξιδεύει στους ιερούς ανά τον πλανήτη τόπους της Γαίας όπου δημιουργεί τέχνη και  συντονίζει εργαστήρια σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και καλλιτέχνες μέσα από το πρότζεκτ «Πλανητική Συνείδηση: Το αρχέτυπο της Γαίας». Επιδίδεται στην συγγραφή με θέμα της ψυχοθεραπεία μέσα από τα αρχέτυπα και έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή (εκδ. Αρχέτυπο 2017).

Στην τέχνη της ενσωματώνει τα σύμβολα έτσι όπως απορρέουν από το συλλογικό ασυνείδητο, σε μια ελεύθερη απόδοση της τεχνικής της Βυζαντινής εικονογραφίας, και στην θεραπευτική της προσέγγιση χρησιμοποιεί την γλώσσα του σώματος σαν σύμβολο ψυχικών εκδηλώσεων.