ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, αγαπημένε μας φίλε – αδελφέ Προκόπη.

Γράφει ο Σάββας Γιαννοσπύρος

Κεραυνός εν αιθρία, η είδηση του αιφνίδιου θανάτου του αγαπημένου μας, φίλου, ιατρού Μαιευτήρα-Γυναικολόγου, Προκόπη Αθ. Δεσποτίδη.              

 Χάθηκαν τα λόγια, πάγωσαν οι σκέψεις μας.                                                                        

Ένας συμπολίτης, ένας κοινωνικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ένας φίλος, ένας άριστος επιστήμονας, μία εξέχουσα και χαρισματική προσωπικότητα, έφυγε για το «μακρινό και βουβό ταξίδι του άλλου κόσμου».                                                           

Συμπαραστεκόμαστε και εκφράζουμε τα ειλικρινή και θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του.                                                                                                                           Αυτές τις δύσκολες ώρες είναι ανθρωπίνως αδύνατο να εξωτερικεύσουμε τα άμεσα συναισθήματα, που μας κατακλύζουν, για αυτή την ανείπωτη απώλεια.                                                                                                                                  

Η Θλίψη, το πένθος, η οδύνη καλύπτουν όλη την κοινωνία της Άμφισσας και της ευρύτερης περιοχής, που τόσο πολύ αγάπησε–στήριξε ο εκλιπών (ως νέα πατρίδα), με όλες τις δυνάμεις του και σε όλες τις εκφράσεις ή εκφάνσεις της,.                                                                                                                   

Ο αγαπητός σε όλους ΚΥΡΙΟΣ Προκόπης έφυγε. Δε θα είναι πια ανάμεσά μας.                                                                  

Η απώλειά του κάνει ακόμα πιο φτωχότερη τη κοινωνία μας, ορφανούς όσους τον γνωρίσαμε, συναναστραφήκαμε, συνεργαστήκαμε μαζί του, γνωρίζοντας από κοντά  όχι μόνο τον πετυχημένο ΓΙΑΤΡΟ, αλλά τον καλό ΑΝΘΡΩΠΟ.                                                                                                                                  

Πιστός στις αρχές και τις αξίες του ξεπερνούσε, όταν το αξιολογούσε και εκτιμούσε, κομματικούς χώρους, πολιτικές παρατάξεις και ιδεολογικά σύνορα, ακόμα και όταν αυτή ήταν η πιο δύσκολη και επίπονη οδός,                                                                                                                                             

Με συνέπεια,’ ήθος και σθένος έμενε προσηλωμένος στα διαχρονικά πιστεύω του και τις σταθερές θέσεις του, μη υπολογίζοντας ποτέ το προσωπικό κόστος, εισπράττοντας έτσι το σεβασμό και την εκτίμηση φίλων, αλλά και αντιπάλων.                                                                                               

Παράλληλα πάγκοινη ήταν η αξιολόγηση της κοινωνίας μας, ως ενός προσιτού έντιμου, ευγενικού, καλοσυνάτου και δοτικού επιστήμονα – ανθρώπου, με γενναιοδωρία ψυχής, που η παρουσία του δέσποζε όπου κι αν βρισκόταν.                

Ένας πραγματικός εκφραστής και λάτρης της ζωής, της παρέας, της συμμετοχής, της συλλογικότητας. Πάντα ενεργός, δραστήριος και δυναμικός.                      

Για την οικογένειά του, που τόσο φρόντιζε και αγαπούσε, η απώλειά του είναι ασύγκριτα πιο βαριά και δυσβάστακτη. Έχασαν αδόκητα τον άνθρωπό τους, το στήριγμά τους, έναν άψογο σύζυγο, έναν ιδανικό πατέρα, ένα αγαπημένο παππού, ένα βασικό και ζηλευτό μέλος τους.                                                                                                                                             

Το κενό που αφήνει στις ζωές τους θα μείνει σίγουρα δυσαναπλήρωτο.                                   

Η σπουδαία όμως «παρακαταθήκη» του, θα αποτελεί το «ανέσπερο φως» της ζωής τους και των μελλοντικών πράξεων τους.                                                                                                     Η συνεπής, η άμωμη και άμεμπτη πορεία της ζωής του, τα αδιαπραγμάτευτα ιδανικά του, το άσβεστο όραμά του, η έμφυτη ευγένειά του, η αφοπλιστική απλότητά του, η θαυμαστή σεμνότητά του, η αφοπλιστική πραότητά του, η σπάνια ντομπροσύνη του, η αστείρευτη αγάπη του προς το συνάνθρωπο, θα τον διατηρήσουν για πάντα ζωντανό και ενεργό στη μνήμη τους.                                                                                                                                              

Αυτή η «κληρονομιά» του χαρακτήρα του δεσμεύει και όλους όσους είχαμε τη τύχη και τη τιμή να βρεθούμε και να ζήσουμε στιγμές και γεγονότα μαζί του.                                    

Τον αποχαιρετούμε με ευγνωμοσύνη, με εκτίμηση, με υπερηφάνεια.                                                                                   

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, αγαπημένε μας φίλε – αδελφέ Προκόπη.                              

Αιωνία η μνήμη σου.                                                                                                                   

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Η εξόδιος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου στις 12 το μεσημέρι στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών

Δεσποτίδης Προκόπης του Αθανασίου, Ιατρός Μαιευτήρας-Γυναικολόγος (1955-2025)                       

(Σύντομη βιογραφία)

Ο αγαπημένος μας Προκόπης Αθαν. Δεσποτίδης ήταν απόγονος μιας μεγάλης και ιστορικής οικογένειας της ευρύτερης περιοχής των Σερρών, μιας οικογένειας Μακεδονομάχων-Αγωνιστών-Ηρώων.                                                                                                             

Οι ρίζες της βρίσκονται στο Μελένικο, μια περιοχή λίγα χιλιόμετρα πέρα από τα σημερινά Ελληνικά σύνορα, βόρεια του Σιδηροκάστρου και καθαρά Ελληνική, που περιήλθε με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, στη Βουλγαρία.           

                                                                                               

Ο προπάππους του Αθανάσιος ήταν ανιψιός του Μητροπολίτη Μελενίκου Προκοπίου (υπερασπιστή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Ελλήνων κατά του «Βουλγαρικού εθνικισμού» και πρωτεργάτη της επανάστασης του 1854 στη Θεσσαλία) που η ποιμαντική του δράση εκτίθεται τιμητικά σήμερα στο Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα στη Θεσσαλονίκη, μαζί με την ιερατική σφραγίδα του που αναγράφει: «Προκόπιος, ο ταπεινός»).                                                                                            Για να τιμήσει τον Μητροπολίτη θείο του, ο Αθανάσιος άλλαξε το επώνυμό του σε «Δεσποτίδης», δίνοντας μάλιστα στο ένα παιδί του το όνομα «Προκόπιος».                                                                                                                            

Ο παππούς του λοιπόν, Δεσποτίδης Προκόπιος, γεννήθηκε το 1885 στο Μελένικο.                                                                                                                                      

Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με τη λήψη του πτυχίου του επέστρεψε στο Μελένικο.                                                                                    

Με τις φυλακίσεις τους διωγμούς και τις εκτελέσεις τόσο μελών της οικογένειάς του, όσο και των  άλλων Ελλήνων, εγκατέλειψε το Μελένικο (1913) και εγκαταστάθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, όπου άσκησε την Ιατρική.                                                                                                                       

Το πρώτο παιδί της πολύτεκνης οικογένειας του ήταν ο Αθανάσιος (1915-2002), πατέρας του αποθανόντος Προκόπη.                                                                                                   Δευτεροετής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, ο Αθανάσιος Δεσποτίδης, πολέμησε εθελοντικά στο Αλβανικό μέτωπο.                                                                            

Μετά την απελευθέρωση πήρε την ειδικότητα του Ιατρού Παθολόγου και από το 1952, εργάστηκε στο Σιδηρόκαστρο, συνεχίζοντας το λειτούργημα του πατέρα του.                                                                                                                                                                              Από το 1967-1973, εργάστηκε στην Καβάλα, όπου παράλληλα ήταν και υγειονομικός επιθεωρητής στη Σχολιατρική Υπηρεσία.                                                                                                                                               Από το 1973-2000, εργάστηκε στην Αθήνα, Κυψέλη και επί σειρά ετών ήταν καθηγητής στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία.                                           

Παντρεύτηκε την Αναστασία Αρβανιτίδη, οι γονείς της οποίας ήταν από την Ανατολική Θράκη.                                                                                            

Απέκτησαν δυο παιδιά, τον Προκόπιο και τον Χρήστο.                                                                

Ο βιογραφούμενος Προκόπης γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών στις 09 Σεπτεμβρίου 1955.                                                                                                                      

Το 1968, η οικογένειά του πήγε στην Καβάλα μέχρι το 1972 και μετά στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κυψέλη.                                          

Ο Προκόπης τελείωσε το 15ο Γυμνάσιο αρρένων και με εισαγωγικές εξετάσεις εισήλθε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.                             

Υπηρέτησε τον Ελληνικό Στρατό, ως έφεδρος ανθυπίατρος, επί 28 μήνες, περάτωσε την εκπαίδευσή του στη Σχολή Εφαρμογών του Υγειονομικού ως αρχηγός μάλιστα της σειράς του.                                                                                                        

Τον Οκτώβριο του 1988, αριστεύσας, πήρε τον τίτλο της ειδικότητας του Μαιευτήρα – Γυναικολόγου.                                                                                         

Αμέσως μετά, διορίσθηκε, ως Επιμελητής, στο Νοσοκομείο Άμφισσας και παρέμεινε εκεί μέχρι το 2003.                                                                                                                              Από το 2003, ασκεί πλέον το ελεύθερο επάγγελμα στην Άμφισσα.                                        

Έχει μετεκπαιδευθεί στους υπερήχους, νοσήματα μαστού, λαπαροσκοπική χειρουργική, κολποσκόπηση, οικογενειακό προγραμματισμό.                                                                                                                       

Από το 1989, είναι παντρεμένος με την Γκάργκαλη Ελένη(Έλλη), από το Δημητρίτσι Σερρών, και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, την Αθανασία και τον Αθανάσιο, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και τελείωσαν τις εγκύκλιες σπουδές τους στην Άμφισσα.                                                                                                        

Η κόρη του Αθανασία είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών και συνεχίζοντας την οικογενειακή ιστορία – παράδοση, προσφέρει της υπηρεσίες της στην Αττική, ως Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος – Ειδική στην Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή.                                                                                                              

Είναι παντρεμένη με τον συμπατριώτη μας (από Άμφισσα) αξιωματικό – ιπτάμενο της Πολεμικής Αεροπορίας Αθανάσιο Ιωαν. Τσούβαλη και έχουν αποκτήσει μία κορούλα.                                                                                                                

Ο γιός του Αθανάσιος είναι τελειόφοιτος της Σχολής Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού και σήμερα υπηρετεί ως Αξιωματικός-Κυβερνήτης των Μονάδων Ακτοφυλακής του Λιμενικού Σώματος της Ελλάδας.