“Από υπερβολικούς ανθρώπους προχωρά ο κόσμος” απαντά ο Κώστας Ζεμαδάνης σε όσους υποστηρίζουν ότι ο ultra αθλητισμός είναι μία υπερβολή κι ότι ενδεχομένως όλα αυτά υποδηλώνουν κάποια εσωτερικά κενά.
Από την πρώτη στιγμή που μίλησα στο τηλέφωνο με τον Κώστα Ζεμαδάνη, για να κανονίσουμε την ώρα της συνέντευξης, κατάλαβα ότι δεν είχα να κάνω με έναν απλό αθλητή, καθώς μου είπε ότι μπορούσα να του τηλεφωνήσω όποια ώρα με βόλευε, μιας κι αυτός θα έκανε ποδήλατο στο προπονητήριο από τις 10 το βράδυ του Σαββάτου μέχρι τις 6 το πρωί της Κυριακής και μετά θα έβγαινε για τρέξιμο μέχρι το μεσημέρι. Τελικά, η συνέντευξη πάρθηκε γύρω στις 2 τα ξημερώματα, όσο κι αν ακούγεται αυτό περίεργο, με τον Κώστα να κάνει την ποδηλατική του προπόνηση.
Ωστόσο, αυτό δε θεωρείται κάτι ιδιαίτερο για τον ίδιο: “Στις προπονήσεις, όταν κάνω ποδήλατο διαβάζω, γιατί έχω εξεταστικές. Είμαι στο 6ο έτος της Ιατρικής Πατρών. Παράλληλα, κάνω μεταπτυχιακό στην Ιατρική Αθηνών.”, μου είπε. Όμως οι σπουδές του Κώστα δεν είναι μόνο αυτές. Τελείωσε τη Γυμναστική Ακαδημία και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο ΤΕΙ Φυσιοθεραπείας. Έπειτα έκανε δύο μεταπτυχιακά στη Φυσιοθεραπεία και τη Γυμναστική, καθώς και ένα τρίτο στην Κινησιοθεραπεία. Είναι επιτυχών στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και διορισμένος γυμναστής.
Στη συνέχεια έδωσε κατατακτήριες και πέρασε στην Ιατρική Πατρών. Την ίδια ώρα κάνει κι ένα τέταρτο μεταπτυχιακό στην Ιατρική Αθηνών πάνω στη Μοριακή και Πειραματική Φυσιολογία, που σχετίζεται με τη θεραπευτική άσκηση και την κινησιοθεραπεία.
Στην ερώτηση πώς καταφέρνει να τα κάνει όλα αυτά στα 42 του χρόνια η απάντησή του ήταν κοφτή: “Με υπερβολική αγάπη. Όλα εξαρτώνται από το πόση αγάπη έχεις για κάτι που κάνεις”.
Παρόλο που ο ημερήσιος χρόνος είναι καθορισμένος οι προπονήσεις του πολλές φορές υπερβαίνουν τις 24 ώρες. “Οι προπονήσεις μου είναι σε επίπεδο ημερών και όχι ωρών. Το πρόγραμμα που ακολουθώ είναι σε επίπεδο 156 ωρών που είναι εβδομαδιαίο”, μας διευκρίνισε.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Η ενασχόλησή του Κώστα με τον αθλητισμό ξεκινάει χρόνια πριν “Αθλούμαι από τη μέρα που γεννήθηκα και θα προσπαθήσω να το κάνω μέχρι να πεθάνω”, μου είπε χαρακτηριστικά. Και συνέχισε λέγοντας: “ Παλαιότερα έκανα ποδηλασία και κολύμβηση. Δεν έκανα πρωταθλητισμό, αλλά τα έκανα σε πολύ μεγάλη
διάρκεια. Με λίγα λόγια έκανα αυτό που μου άρεσε ερασιτεχνικά και το έκανα πολλές ώρες.”
Πότε όμως ήλθε σε επαφή ο Κώστας πρώτη φορά με τον αγωνιστικό αθλητισμό μεγάλων αποστάσεων; “Τον πρώτο μου μαραθώνιο τον έκανα το 2008 και Astroman το 2010. To Αstroman ήταν το πρώτο ανεπίσημο half ironman που έγινε στην Ελλάδα. Η απόσταση ήταν 1900 μέτρα κολύμπι, 90 χιλιόμετρα ποδήλατο και 21.100 τρέξιμο”, μας εξήγησε.
Από εκεί και πέρα η πορεία του Κώστα, όσον αφορά το ironman και κυρίως το ultra ironman, ήταν προδιαγεγραμμένη.
“Το πρώτο μου ironman (3.800 μέτρα κολύμπι, 180 χιλιόμετρα ποδήλατο και 42,195 μέτρα τρέξιμο) το έκανα στη Νίκαια της Γαλλίας το 2011. Κι έκανα κι ακόμη ένα ανεπίσημο ironman, την ίδια χρονιά, στην Τσεχία. Το 2012 έκανα το πρώτο μου ultra τρίαθλο, στη Σλοβενία, που ήταν οι αποστάσεις του ironman επί δύο. Δηλαδή έκανα 7.600 μέτρα κολύμπι, ποδήλατο 360 χιλιόμετρα και 84.400 μέτρα τρέξιμο, όλα αυτά συνεχόμενα βέβαια. Το αγώνα τον ολοκλήρωσα σε 27 ώρες και το όριο ήταν οι 36 ώρες. Εγώ δεν είμαι αθλητής ironman, οι προπονήσεις μου είναι για ultra τρίαθλο”, μας διευκρίνισε ο Κώστας.
Οι αγώνες ultra τρίαθλο διοργανώνονται από την παγκόσμια ομοσπονδία, που εδρεύει στη Γερμανία. Κάθε χρόνο πραγματοποιείται το παγκόσμιο πρωτάθλημα ultra τριάθλου με 7-8 αγώνες, οι οποίοι τελούνται από τον Μάρτιο μέχρι τον Νοέμβριο. Οι αθλητές που λαμβάνουν μέρος σε αυτούς συγκεντρώνουν βαθμούς και στο τέλος προκύπτει ο παγκόσμιος πρωταθλητής με βάση την κατάταξη στην τελική βαθμολογία.
Ο Κώστας είναι ο πρώτος Έλληνας στην ιστορία που συμμετείχε σε αγώνα ultra τρίαθλο. Από το 2012 μέχρι το 2017 έχει πάρει μέρος σε 17 αγώνες.
“Το 2012 έκανα το πρώτο μου διπλό ironman. Το 2013 έκανα ένα διπλό και ένα τριπλό, δηλαδή την απόσταση του ironman επί 3. Αυτός ο αγώνας έχει 60 ώρες περιθώριο. Το 2014 έκανα 2 διπλά, 2 τριπλά, καθώς και το πρώτο 10ironman στο Μεξικό. Πρόκειται για δεκαπλό ironman και μάλιστα πήρα και τη δεύτερη θέση. Την πρώτη θέση την έχασα, επειδή έπαθα γαστρεντερίτιδα από μολυσμένο νερό.
Το 2016 έκανα μόνο 2 διπλά ironman, γιατί ήθελα να προχωρήσω λίγο τα μαθήματα στην ιατρική. Το 2017, που ήταν και η κορυφαία μου χρονιά, έκανα 2 διπλά ironman, 2 τριπλά και είμαι ο πρώτος αθλητής στην ιστορία που έκανα 2 δεκαπλά ironman (κάθε μέρα ένα ironman επί δέκα μέρες) την ίδια χρονιά και το ένα απείχε από το άλλο μόνο 48 ημέρες. Και στα δύο πήρα την πρώτη θέση και κατέκτησα το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Για να γίνει πιο κατανοητό, σε μονάδα ironman το 2017 έκανα 30, τα περισσότερα στον κόσμο, ενώ το 2014 έκανα 20, επίσης τα περισσότερα στον κόσμο μαζί με τον παγκόσμιο πρωταθλητή”, μας ανέλυσε ο Κώστας.
Ο λόγος που τον οδήγησε να αυξάνει συνεχώς τα χιλιόμετρα και να βάζει όλο και υψηλότερους στόχους ήταν η επιδίωξή του να κάνει κάτι μοναδικό. “Από τη μέρα που γεννήθηκα ήθελα να ξεχωρίζω. Δε με νοιάζει το πρώτος, με νοιάζει το διαφορετικός”, μου εξήγησε.
Ωστόσο όλη αυτή η προσπάθεια έχει από πίσω πολλές ώρες κοπιαστικής προπόνησης, όπως μας διευκρίνισε ο Κώστας “Προπονούμαι ασταμάτητα μέρες, όχι ώρες. Οι αγώνες μου απαιτούν να έχεις αντοχή στην αϋπνία. Γενικώς, πειραματίζομαι πάρα πολύ με τη διατροφή και την προπόνηση. Δεν ασχολούμαι με ρολόγια και χιλιόμετρα. Κοιτάζω τη διατροφή και τον εβδομαδιαίο όγκο της προπόνησής μου. Δεν το χωρίζω σε 24ωρα. Έχω άλλο κύκλο. Μπορώ να κάνω κύκλο 30ωρου. Να μη ζω στο 24ωρο. Άλλωστε, προσπαθώ να δω κατά πόσο έχει οριστεί αυθαίρετα ή όχι το 24ωρο στον άνθρωπο. Επιπρόσθετα, λαμβάνω υπόψιν μου και τον ορμονικό κύκλο, ο οποίος παίζει κι αυτός πολύ σημαντικό ρόλο”.
Τι τρώει όμως ένας αθλητής τέτοιου επιπέδου, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις τόσο απαιτητικές προπονήσεις; “Τρώω από όλες τις κατηγορίες τροφίμων, ό,τι πιο ανεπεξέργαστο. Προτιμώ τα βιολογικά προϊόντα. Οι διατροφικές μου ανάγκες εξαρτώνται πολύ από τη θερμοκρασία, το μήνα και την ένταση των προπονήσεων. Γενικά πειραματίζομαι πολύ με το πεπτικό μου σύστημα. Είναι βέβαια γνωστό, ότι όσο περισσότερο ασκείσαι, τόσο πιο οικονομικός σε κατανάλωση ενέργειας γίνεσαι”.
Οι αγώνες του Κώστα διαρκούν αρκετές ώρες ή και μέρες. Οι σκέψεις που κάνει είναιπολλές και αδιάκοπες. “Σκέφτομαι ασταμάτητα. Υπολογίζω, ρυθμίζω… Και πρέπει μέσααπό την εμπειρία να δω πότε πρέπει να φύγει το μυαλό και πότε όχι. Γιατί αν το μυαλό φύγει σε λάθος στιγμή μπορεί να πάθεις ζημιά. Επίσης, αν το μυαλό δε φύγει όταν πρέπει να φύγει θα έχεις ζημιές μετά. Το πως εγώ θα στήσω την προπόνησή μου, τα διαλείμματά μου και τη διατροφή μου είναι μια ολόκληρη υπολογιστική σκέψη, η οποία με κουράζει. Πρέπει να οργανώσω και την ξεκούρασή μου. Είναι πάρα πολλά…”, μας εκμυστηρεύτηκε ο Κώστας.
Από πού όμως αντλεί όλη αυτή τη δύναμη; H απάντησή του απλή και αφοπλιστική. “Από τη θέληση. Αυτό είναι το μυστικό μου. Η μεγάλη θέληση σε οδηγεί στο να κάτσεις να ψάξεις τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις, προκειμένου να επιτύχεις αυτό που επιθυμείς. Ο στόχος θα σε κάνει οργανωτικό, μεθοδικό, επίμονο”.
Ο Κώστας απαντά και σε όσους υποστηρίζουν ότι ο ultra αθλητισμός είναι μία υπερβολή κι ότι ενδεχομένως όλα αυτά υποδηλώνουν κάποια εσωτερικά κενά, που ο καθένας προσπαθεί να γεμίσει κάνοντας υπερβολές. “Από υπερβολικούς ανθρώπους προχωρά ο κόσμος. Μία υπερβολή τόσο στην επιστήμη όσο και στον αθλητισμό οδηγεί τις εξελίξεις, διαφορετικά θα ήμασταν σε μία ευθεία γραμμή”, είπε.
Τις αθλητικές του επιδόσεις ο Κώστας τις εκμεταλλεύεται και επιστημονικά, καθώς αποτελεί, όπως μας είπε χαρακτηριστικά, πειραματόζωο του εαυτού του. “Μετά από κάθε προπόνηση κάθομαι και κάνω μετρήσεις”, μας εξηγεί, ενώ δεν παραλείπει να εφαρμόσει πολλές θεραπείες και στους ασθενείς του. Ο ίδιος δεν έχει κάποιον προπονητή. “Δεν μπορώ να βρω σχετικό προπονητή, αλλά ούτε και γιατρό”, μας επισήμανε.
Το ultra τρίαθλο δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας, καθώς είναι πολύ κοστοβόρο. Όπως μας ανέλυσε ο Κώστας “Δεν είναι μόνο η συμμετοχή στους αγώνες και τα ταξίδια πολύ ακριβά, αλλά είναι και η καθημερινότητα. Απαιτείται εξοπλισμός, διατροφή και πολλά άλλα. Μέχρι τη μέση του 2017 δεν είχα χορηγούς. Τώρα ευτυχώς έχω”.
Επιπλέον και ο συνδυασμός του αθλητισμού τέτοιου επιπέδου με την εργασία και την προσωπική ζωή δεν είναι εύκολος. “Όλο αυτό μπαίνει μέσα στα άλλα. Είναι μία τεράστια, καθημερινή προσπάθεια”.
Αυτού του είδους τα αθλήματα δεν έχουν κάποια οικονομική ανταμοιβή, αλλά ούτε και κοινό για να τα παρακολουθήσει. Παρόλα αυτά ο Κώστας δεν είναι ένας άνθρωπος που απλά κάνει το κέφι του. “Όλο αυτό που κάνω είναι η ζωή μου. Είμαι ευτυχής που ζω με τον τρόπο αυτό. Δε νιώθω ότι κάνω κάποια θυσία. Άλλωστε, ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορώ να σταματήσω. Δε με δεσμεύει κάτι να συνεχίσω”, μας τόνισε.
Κλείνοντας, μας ενημέρωσε και για τον επόμενο μεγάλο αγώνα του “ Ο πρώτος φετινός στόχος μου είναι διπλό ironman στις 7 Μαρτίου”.
Σχόλια Αναγνωστών
Τα σχόλια είναι κλειστά για αυτό το άρθρο