“Γενέτειρα του Διάκου η Άνω Μουσουνίτσα! Ξαναδιαβάστε την ιστορία”

Αδελφότητα Αθανασίου Διάκου: Δημοσιεύματα με Αφορμή το «Επετειακό Ημερολόγιο 2021» Δήμου Δελφών

Τις τελευταίες ημέρες έχει ξεσπάσει μία συντονισμένη επίθεση προς τους Αντιπεριφερειάρχη Φωκίδας και Δήμαρχο Δελφών, εκ μέρους εκπροσώπων της Δωρικής Αδελφότητας, της Ένωσης Δωριέων Επιστημόνων, του Συλλόγου Αρτοτινών και λοιπών τοπικών παραγόντων της Φωκίδας, με αφορμή την έκδοση του επετειακού «Ημερολογίου 2021» για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 από τον Δήμο Δελφών και την χρηματοδότηση αυτού από την Περιφέρεια Στ. Ελλάδος – Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας.

Ο λόγος δε της επίθεσης αυτής συνίσταται στην αναφορά  του ημερολογίου ότι γενέτειρα του ήρωα της επανάστασης Αθανασίου Διάκου είναι το ομώνυμο χωριό του Δήμου Δελφών Αθανάσιος Διάκος (πρών Άνω Μουσουνίτσα Παρνασσίδος). Ενέργεια απολύτως συμβατή αφενός με το ρόλο και την αποστολή του Δημάρχου Δήμου Δελφών στην περιφέρεια  του οποίου ανήκει η Τοπική Κοινότητα Αθανάσιου Διάκου και αφετέρου του αρμόδιου Αντιπεριφερειάρχη και κυρίως η υποχρέωση τήρησης εκ μέρους των, των σχετικών αποφάσεων της επίσημης Πολιτείας διαχρονικά.

Δεν μας προκαλεί ουδεμία έκπληξη η αντίδραση τόσο της Δωρικής Αδελφότητας όσο και των υπολοίπων Φορέων – Συλλόγων για το υπόψη θέμα. Αντίδραση  που μάλλον ήταν αναμενόμενη ενόψει των επετειακών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και απλά έμενε να προσδιοριστεί ο «κατάλληλος» χρόνος. Η ευκαιρία αυτή δόθηκε με την έκδοση του επετειακού ημερολογίου του Δήμου Δελφών.

Οι Κυβερνήσεις, οι Ακαδημαϊκοί και οι αναγνωρισμένοι Ιστορικοί έπραξαν τα δέοντα διαχρονικά ως προς τη γενέτειρα και το πατρώνυμο του ήρωα Αθανασίου Διάκου και τα πραγματικά στοιχεία έχουν πλέον καταγραφεί. Μάλλον το «αιώνιο βάρος» των αποδείξεων  και η προσπάθεια από μέρους σας συγγραφής της Ιστορίας του τόπου μας από την αρχή, εν έτει 2020, σας προκαλεί εκνευρισμό, αγωνία αλλά και απομόνωση. Με αλαλαγμούς, πατριωτικές κορώνες και κατά παραγγελία έρευνες δεν κατοχυρώνονται πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα. Η φιλοσοφία της Ιστορίας άλλα πρεσβεύει.

Η επίσημη Πολιτεία, μετά την επανάσταση του 1821, αφού αξιολόγησε όλα τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία της εποχής, ώρισε ως γενέτειρα του ήρωα το χωριό Άνω Μουσουνίτσα Παρασσίδος και το εξέφρασε με τα παρακάτω :

• Με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αθανασίου Διάκου – Μασσαβέτα στην πλατεία του χωριού της γενέτειρας του, την Άνω Μουσουνίτσα, την 08 Αυγούστου 1923 (παλαιό ημερολόγιο 26 Ιουλίου 1923) από τον Αρχηγό της  Επανάστασης του 1922 και Πρόεδρο της Κυβέρνησης Νικόλαο Πλαστήρα και λοιπούς υψηλούς προσκεκλημένους, στο πλαίσιο εορτασμού της εκατονταετηρίδας  από τον θάνατο του ήρωα. (Η προτομή του ήρωα είχε στηθεί από το 1922 αλλά λόγω των γεγονότων της Μικράς Ασίας η τελετή των αποκαλυπτηρίων πραγματοποιήθηκε το 1923). Εκεί ο Ν. Πλαστήρας εκφώνησε τον πανηγυρικό λόγο  και μετά το πέρας της τελετής φωτογραφήθηκε στα ερείπια του σπιτιού του Αθανασίου Διάκου με τους απογόνους του ήρωα.
• Με την μετονομασία του χωριού «Άνω Μουσουνίτσα Παρνασσίδος» σε ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΔΙΑΚΟ το έτος 1959 και την Κοινότητα σε Κοινότητα Αθανασίου Διάκου με το Β.Δ 1 (ΦΕΚ 5/Τεύχος Α/07-01-1959), του Βασιλέως Παύλου, επί προτάσεως του επί των Εσωτερικών, Υπουργού Δ. Μακρή, δίδοντας τιμητικά το όνομα του ήρωα στη γενέτειρά του. Στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Μουσουνίτσα το χωριό «πρώην Κάτω Μουσουνίτσα», το έτος 1980, με το Π.Δ 100 (ΦΕΚ 31/Τεύχος Α/08-02-1980) και ως εκ τούτου όταν κάποιοι αναφέρονται σήμερα στο χωριό Μουσουνίτσα εννοούν άλλο χωριό εκτός του Αθανασίου Διάκου.
• Με την ίδρυση και εγκαινίαση από την επίσημη Πολιτεία στην γενέτειρα του ήρωα, το έτος 2009, του ιστορικού «Μουσείου Αθανασίου Διάκου» δίπλα ακριβώς στην πατρική του οικία, όπου γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια ο ήρωας και το οποίο εντάσσεται πλέον στον κατάλογο των ιστορικών Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
• Με την πραγματοποίηση κάθε χρόνο στο χωριό μας, την τελευταία Κυριακή του μηνός Ιουλίου, των επετειακών εκδηλώσεων «ΔΙΑΚΕΙΑ» προς τιμήν του ήρωα Αθανασίου Διάκου. Αποτελεί μία από τις δεσπόζουσες εκδηλώσεις του Δήμου Δελφών και κατ’ επέκταση του Νομού μας. Ξεκίνησαν με πρωτοβουλία της Αδελφότητας Αθανασίου Διάκου το έτος 1999, εντάχθηκαν στην πορεία στον Δήμο Καλλιέων και από το 2014 τελούν υπό την αιγίδα του Δήμου Δελφών. Η παρουσία Αξιωματούχων της Κυβέρνησης, Βουλευτών, πολιτευτών, Περιφέρειας, Δημάρχων και εκπροσώπων της τοπικής Αυτοδιοίκησης και συλλόγων της περιοχής στη γενέτειρά του ήρωα, περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στο χωριό μας.

Όσον αφορά στη γενέτειρα καθώς και στο πατρώνυμο του Διάκου  μυθοπλαστικά κατασκευάσματα, μύθοι και θρύλοι επινοήθηκαν και άρχισαν να διαδίδονται μετά τη δεκαετία του 1860, τα οποία ήταν σε πλήρη αντίθεση προς τις βασικές πηγές του αγώνα της Ελληνικής Ανεξάρτησίας, ελληνικές και ξένες, σύμφωνα με τα σωζόμενα ιστορικά έγγραφα. Τα μυθεύματα αυτά για τον Διάκο και ειδικότερα για το πατρώνυμο και την γενέτειρα του διατυπώθηκαν κυρίως από ποιητές και λογοτέχνες, ξένους παντελώς ως προς την ιστορική έρευνα και τεκμηρίωση. Είναι φανερός ο αυτοσχεδιασμός και η παραμόρφωση των πραγματικών γεγονότων καθώς και η προσπάθεια των δημιουργών των μηθευμάτων αυτών να προβληθούν ως αυθεντικές και γνήσιες μαρτυρίες για τον Διάκο με κίνητρο ως επί το πλείστον τον υπερβάλλοντα πατριωτικό ζήλο και την προσαρμογή των γεγονότων στις επιδιώξεις τους.

Οι κυριώτερες βασικές ιστορικές πηγές και αυθεντικές μαρτυρίες (ελληνικές και ξένες) που τεκμηριώνουν αδιαμφισβήτητα την γενέτειρα και το πατρώνυμο του ήρωα, είναι οι αναφερόμενες παρακάτω :

• Ο Χριστόφορος Περραιβός, Φιλικός, αγωνιστής του 1821 που έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, πληρεξούσιος στις Γ’ και Δ’ Εθνοσυνελεύσεις, στο έργο του «Απομνημονεύματα Πολεμικά» που εκδόθηκε λίγο μετά την επανάσταση το 1836 και συγκεκριμένα στο Κεφάλαιο Ι, με τίτλο «Η Μάχη των Θερμοπυλών», σημειώνει στη σελίδα 54 για τον Διάκο : «Η Πατρίς αυτού είναι το χωρίον Μουσινίτζα λεγόμενον της επαρχίας Λιδωρικίου, από το οποίον απέχει ώρας έξ …».
• Ο Ιωάννης Φιλήμονας, ιστορικός και συγγραφέας, στο «Δοκίμιον Ιστορικόν της Ελληνικής Επαναστάσεως» που εκδόθηκε το 1861, τόμος 3^ος, Κεφάλαιο Β’, στη σελίδα 78 μας λέει για τον Αθανάσιο Διάκο : «Καθώς ο Πανουργιάς και Σκαλτσάς, ούτω και ο Αθανάσιος Διάκος ανεδείχθη αφ’ εαυτού και ουχί δια κληρονομικής οπλαρχηγίας. Δωριεύς την γενεθλίαν γήν εκ του χωρίου Μοσενίτσης, …».
• Ο Ιωάννης Μαμούρης ή Ιωάννης του Γκούρα, όπως συνήθιζε να υπογράφει, από την Ντρέμισα, αγωνιστής του 1821, εξάδελφος του Ιωάννη Γκούρα του στρατηγού και σύγχρονος του Διάκου και συμπολεμιστής του εναντίον των τουρκικών δυνάμεων του Κιοσέ Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη, σε έγγραφο που υπογράφει την 22 Ιουνίου 1865 και το οποίο υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο Ιστορικό Αρχείο Χειρογράφων (Αρχείο αγωνιστών, φάκελος 123, υποφάκελος Μασσαβέτας), αναφέρει «Πιστοποιώ ευσυνειδήτως και επί τη οριζομένη υπό του Νόμου ποινή ότι ο εκ του χωρίου Άνω Μουσουνίτσης του Δήμου Κιτυνίων της Παρνασσίδος Κωνσταντίνος Μασσαβέτας αδελφός του αειμνήστου Διάκου ….» Με αυτή την αυθεντική μαρτυρία  ο Μαμούρης καταρρίπτει κάθε άλλη εκδοχή για τη γενέτειρα και το πατρώνυμο του Αθανασίου Διάκου.
• Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, στρατηγός, οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821, πολιτικός και συγγραφέας, καταγόμενος από τον Αβορίτη της Δωρίδας, αναφέρεται στα  «Απομνημονεύματα» του, στον 2ο Τόμο, εδάφια 19 και 22, στον Αθανάσιο Διάκο. Ο ίδιος εποπτεύοντας και καθοδηγώντας τον αγωνιστή και ζωγράφο Παναγιώτη Ζωγράφο στην εικονογράφηση της μάχης στην γέφυρα της Αλαμάνας (συνολικά 24 εικονογραφίες μαχών  από το 1836 έως το 1839), σχολίασε ιδιόχειρα στο περιθώριο της παράστασης της μάχης και συγκεκριμένα στην αρίθμηση 3, ότι κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής «εφονεύθησαν και Έλληνες αρκετοί και ο Δεσπότης, ο Καλύβας, ο Μπακογιάννης, ο αδελφός του Διάκου Μασσαβέτας και ο ίδιος ο Διάκος ελαβώθη και τον επείραν».
• Ο Άγγλος φιλέλληνας George Finley, ο οποίος πήρε μέρος στον αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας και ο οποίος στο βιβλίο του με τίτλο «HISTORY OF THE GREEK REVOLUTION» που εκδόθηκε το 1861, στο Κεφάλαιο 1 σελίδα 198 γράφει για τον Διάκο «Diakos became the military leader of the Christians, a man justly celebrated for his courage and patriotism, he was a native of the village of Mussonitza, on the northern slope of mountain Vardoussi Ckorax, his baptismal name was Athanasios ……».
• Ο Gustav Hertsberg, Γερμανός ιστορικός και σπουδαίος Ελληνιστής, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας και Καθηγητής Πανεπιστημίου στο Χάλλε, ο οποίος στο βιβλίο του «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» που μεταφράστηκε από τον Καθηγητή της Ιστορίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο  Παύλο Καρολίδη και εκδόθηκε το 1916, στον 1ο Τόμο σελίδα 84, αναφέρει για τον Διάκο «…Ενταύθα προέστη του κινήματος ανήρ τις ευγενής το ήθος. Ο Αθανάσιος ήτο υιός αγρότου διαλάμπων επί κάλλει νεαρώ, καταγόμενος εκ της ου μακράν του Καρπενησίου εν τη βορεία κλιτϋι του Τυμφρηστού κειμένης κώμης Μυσονίττζης, καλούμενος συνήθως Διάκος (Διάκονος), διότι την της νεότητος παίδευσιν είχε λάβει εν τη περί την Αρτοτίναν παρά το όρος Κόρακα (νυν Βαρδούσια) μονή του Αγίου Ιωάννου (χωρίς όμως να χειροτονηθεί), ….»  
  

Στις παραπάνω αναφερόμενες ιστορικές πηγές, ο Χ. Περραιβός, ο Ι. Φιλήμονας, ο Ι. Μαμούρης ή Ιωάννης του Γκούρα, ο George Finley και ο Gustav Hertsberg μαρτυρούν ότι η γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου είναι το χωριό Μουσουνίτσα ή Μοσενίτσα ή Μουσονίτζα. Η μαρτυρία του Μαμούρη ή Ιωάννη του Γκούρα για την Μουσουνίτσα και μάλιστα την Άνω, ως γενέτειρα του Διάκου θεωρείται από μόνη της ως αυθεντική και καταρρίπτει κάθε άλλη εκδοχή για την γενέτειρα του. Δεν υπάρχουν άλλες ελληνικές πηγές του 1821 που να αναφέρονται στην γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου, εκτός από τους  Χ. Περραιβό, Ι. Φιλήμονα και Ιωάννη του Γκούρα, που όχι μόνο έζησαν τα γεγονότα, αλλά είναι και οι πλησιέστεροι μάρτυρες των γεγονότων και συνεπώς αξιόπιστοι. Φυσικά και δεν υπολείπονται οι ξένες πηγές και ιδιαίτερα των George Finley και Gustav Hertsberg.

Επίσης, ο Ι. Μαμούρης ή Ιωάννης του Γκούρα και ο Ι. Μακρυγιάννης μαρτυρούν ότι το πατρώνυμο του Αθανασίου Διάκου ήταν Μασσαβέτας. Οι δύο αυτές μαρτυρίες αποτελούν αδιάψευστα και αδιαφιλονίκητα τεκμήρια γνησιότητας τους, αφού προέρχονται από σημαντικές ηγετικές φυσιογνωμίες της επανάστασης του 1821, ιδιαίτερα δε αυτή του Ιωάννη του Γκούρα που ήταν και συμπολεμιστής του.

Δεν πρέπει όμως να παραλείψουμε και τους νεώτερους ιστορικούς που αναφέρονται στην γενέτειρα και στο πατρώνυμο του ήρωα, όπως :

• Ο Κων/νος Παπαχρήστος, ο οποίος μετά από έρευνα για το «Που εγεννήθη ο Αθανάσιος Διάκος» και ανακοίνωση στην  Ακαδημία Αθηνών, καταχωρείται στα πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών (τόμος ΙΔ, έτος 1939, σελίδες 474-482), ως γενέτειρα του η Άνω Μουσουνίτσα.
• Ο Δρ Ιστορικός Σπύρος Λουκάτος στην εργασία του με θέμα: «Νέα Ιστορική Θεώρηση και Παρουσίαση της Μάχης στη Γέφυρα της Αλαμάνας – Πατρώνυμο και Γενέτειρα του Αθ. Διάκου» (1988) σημειώνει: « Με βάση αυτές όλες τις μαρτυρίες και μάλιστα τις αυθεντικές, ελληνικές και ξένες, οι οποίες καταγράφονται σε πηγές του αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, αδιαμφισβήτητο και αδιαφιλονίκητο πλέον γεγονός είναι ότι γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου υπήρξε η Μουσουνίτσα και ότι κάθε άλλη, μεταγενέστερη μάλιστα του ’21, διαφορετική γνώμη, η οποία προέρχεται από άτομα ξένα προς τα επιστημονικά ιστορικά δεδομένα, είναι εσφαλμένη και επομένως απαράδεκτη για την ιστορική επιστήμη».

Στις παραπάνω αναφερομένες ιστορικές πηγές θα προσθέσουμε και τις εξής :

• Την Ιστοσελίδα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών όπου είναι αναρτημένο το «Μικρό αρχείο αγωνιστών του 1821» και για τον Διάκο αναφέρει τα εξής «Αθανάσιος Διάκος, (Μουσουνίτσα Παρνασσίδας 1786, Λαμία 1821). Αγωνιστής του 1821. H ηρωική του αντίσταση στην Αλαμάνα και ο μαρτυρικός του θάνατος στη Λαμία έγιναν θρύλος στη συνείδηση του λαού μας. Γιος του Νίκου Μασαβέτα, σε νεαρή ηλικία μόνασε ως δόκιμος και μετά διάκος στη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου της Αρτοτίνας…..».
• Την έκθεση της Βουλής των Ελλήνων που πραγματοποιήθηκε το 2001 για τα 180 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, όπου στα πορτραίτα των αγωνιστών χρησιμοποιεί το ίδιο ακριβώς κείμενο που είναι αναρτημένο και στην ιστοσελίδα του ΕΚΠΑ.

Από τα παραπάνω ιστορικά στοιχεία που παρατέθηκαν, δεν μπορούν να αγνοηθούν και λησμονηθούν τα  παρακάτω εκπαιδευτικά βιβλία τα οποία διδάχθηκαν κατά καιρούς οι μαθητές των ελληνικών σχολείων και για τα οποία ουδέποτε υπήρξε διαμαρτυρία ή καταγγελία για το περιεχόμενό τους :

• Το Αναγνωστικό για την Δ’ Δημοτικού «ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ» του Κώστα Γ. Πασαγιάνη, η 3η έκδοση του οποίου κυκλοφόρησε το 1931. Το πρώτο θέμα με το οποίο καταπιάνεται το συγκεκριμένο βιβλίο, από την 3^η έως και την 31^η σελίδα με τίτλο «Στα βουνά», περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την καλοκαιρινή έλευση των Μασσαβεταίων, απογόνων του Αθανασίου Διάκου, με τα μικρά παιδιά τους από τον Πειραιά στη Μουσουνίτσα για διακοπές και απότιση φόρου τιμής στον τόπο και το σπίτι που γεννήθηκε ο ήρωας. Το συκεκριμένο βιβλίο εγκρίθηκε με την υπ’αριθ. 44451/10-09-1929 Απόφαση Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων (Κ. ΓΟΝΤΙΚΑ), ως Αναγνωστικό Δ’ Δημοτικού για μία τριετία με έναρξη από το εκπαιδευτικό έτος 1929 – 1930. Αν είναι δυνατό να διδάσκεται στο δημοτικό το εν λόγω αναγνωστικό με απόφαση της τότε Κυβέρνησης, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει την έγκρισή σας. Αξίζει να το διαβάσετε. Θα σας λύσει αρκετές απορίες για τον τρόπο που ενεργεί η επίσημη Πολιτεία στις Αποφάσεις της.
• Το βιβλίο «Οι ‘Ηρωες της Νέας Ελλάδος μετά Εικόνων και πολλών Δημοτικών Ποιημάτων» του ΒΛ. Γ. ΣΚΟΡΔΕΛΗ, Διευθυντού του Διδασκαλείου Πελοποννήσου,  που εκδόθηκε το έτος 1882 και 1885, τεύχος Β, για την διδασκαλία της ιστορίας της Εθνικής Παλιγγενεσίας των δημοτικών σχολείων και παρθεναγωγείων, στη σελίδα 40 με θέμα Αθανάσιος Διάκος αναφέρει «Μέγαν άνδρα εγέννησεν η Μουσουνίτσα, τον Αθανάσιον Διάκον. Η Μουσουνίτσα είναι χωρίον κείμενον υποκάτω των υψηλών και χιονοσκεπών κορυφών των Κορακείων ορέων, τα οποία τώρα λέγονται Βαρδούσια. …»
• Το Βιβλίο «Η Παλιγγενεσία της Ελλάδος ή το 1821 μετά Εικόνων» του Θεόδωρου Αποστολόπουλου, πρώτου τακτικού διδασκάλου του Προτύπου Σχολείου Αθηνών, 2η έκδοση το έτος 1885, προς χρήση των μαθητών των Δημοτικών σχολείων, στην τελευταία παράγραφο του θέματος με τίτλο «Αθανάσιος Διάκος. Η μάχη των Θερμοπυλών», στη σελίδα 15 αναφέρει «Τοιούτος ήτο ο ωραίος νέος και ατρόμητος ήρως Αθανάσιος Διάκος, όστις είχε γεννηθεί εις εν χωρίον (Μουσουνίτσαν) της επαρχίας Παρνασσίδος. Κατ’ αρχάς μεν έζησεν ως μοναχός έπειτα δε ως κλέφτης εις τα βουνά, όπου είχε γίνει πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέως Ανδρούτσου».

Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα σωζόμενα αντικειμενικά ιστορικά στοιχεία, τα οποία υιοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν από την επίσημη Ελληνική Πολιτεία, τεκμηριώνεται ότι Τόπος καταγωγής του ήρωα Αθανασίου Διάκου είναι το χωριό Αθανάσιος Διάκος (πρώην Άνω Μουσουνίτσα Παρνασσίδος). Από τα ίδια αυτά αδιάσειστα στοιχεία προκύπτει και το πατρώνυμο του ήρωα που ήταν Μασσαβέτας. 

Τα ανωτέρω αποτελούν εκ μέρους της Αδελφότητας Αθανασίου Διάκου μια απλή παράθεση, μια ύστατη υπενθύμιση της καταγεγραμμένης ιστορίας, η οποία αποτελεί για μας οδηγό. Με πίστη και απόλυτο σεβασμό σε αυτήν πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια. Τον ίδιο σεβασμό επέδειξαν και οι τοπικοί άρχοντες του τόπου μας (Αντιπεριφερειάρχης, Δήμαρχος, Τοπική Κοινότητα Αθανασίου Διάκου)  μένοντας πιστοί στις αποφάσεις της Πολιτείας. Εάν εσείς προβάλλετε αμφισβήτηση σε κείμενα και μαρτυρίες αιώνων μπορείτε να συνεχίσετε την τακτική σας. Έτσι όμως, πιστέψτε μας, θα προκαλείτε ατέρμονα την ίδια την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της.

Η ιστορία δεν ξαναγράφεται. Ξαναδιαβάζεται, ωστόσο. Μπορείτε λοιπόν να ξαναδιαβάσετε την ιστορία. Η Αδελφότητά Αθανασίου Διάκου με προσήλωση στις αξίες και τα ιδανικά που άφησε παρακαταθήκη ο ήρωας Αθανάσιος Διάκος δεν πρόκειται να συμμετέχει σε περαιτέρω διενέξεις. Το 2021 που πλησιάζει οφείλουμε να είμαστε ενεργοί και να τιμήσουμε τους ήρωες της Επανάστασης. Σε αυτόν τον αγώνα είμαστε αποφασισμένοι να αφοσιωθούμε.

Η Αδελφότητα Αθανασίου Διάκου ενόψει των επετειακών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 κατάρτισε και υπέβαλλε στην Επιτροπή ‘’ΕΛΛΑΔΑ 2021’’ ολοκληρωμένη πρόταση η οποία ήδη έχει εγκριθεί για τη διενέργεια Συνεδρίου στον Αθανάσιο Διάκο τον Αύγουστο 2021, με θέμα: «ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ: Ο άνθρωπος, ο επαναστάτης, ο στρατηγός. Απελευθερωτικός αγώνας του 1821 και η συμβολή του ΔΙΑΚΟΥ σε αυτόν».

Εκ μέρους του ΔΣ

Νικόλαος Κωνσταντέλλος

Πρόεδρος