Ελλείψει ηθικής και συνείδησης

της Μαρίνας-Σελήνης Κατσαΐτη*

Έχει αναρωτηθεί κανείς τι μπορεί να συμβεί σε έναν εργασιακό χώρο που προστατεύεται και από τη μονιμότητα αλλά και από την ατιμωρησία, όταν ο εργαζόμενος χαρακτηρίζεται και από έλλειψη ηθικής αλλά και από ασυνειδησία; 

Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και στην περίπτωση του εργαζόμενου με εξουσία, δηλαδή προϊσταμένου, διευθυντή κ.ο.κ. αλλά και στην αντίθετη περίπτωση εκείνου δίχως καμία θέση ευθύνης. Ο μεν ένας μπορεί να χρησιμοποιήσει τη «δύναμή» του προκειμένου να εκμεταλλευτεί και να ιδιοποιηθεί κόπους  και θετικά αποτελέσματα υφισταμένων του, να κλείσει συμφωνίες ο οποίες θα του φέρουν μαύρα εισοδήματα κάτω από το τραπέζι, να υποβιβάσει άξιους και να προβιβάσει ανάξιους και τελειωμό δεν έχει. Στη δε περίπτωση του υπαλλήλου, που απλώς «κάνει τη δουλειά» του, χωρίς όμως να βρίσκεται σε καμία θέση ευθύνης, τότε εκείνος μπορεί με διάφορα τρικ, τεχνικές και κουτοπονηριές, να μην κάνει τη δουλειά του, να μην παρουσιάζεται στην εργασία του, να μην ολοκληρώνει τις εργασίες που του έχουν ανατεθεί, να εκθέτει στο κοινό (ανάλογα με την περίπτωση της υπηρεσίας) τους συναδέλφους του, και όλα αυτά φυσικά υπό το πρίσμα της νομιμότητας, διότι σε αυτή τη χώρα η νομιμότητα είναι ένα λάστιχο δέκα εκατοστών, που άμα το τραβήξεις μπορεί να φτάσει και από τα Γιάννενα στην Αθήνα. 

Μου είπε χθες ο φίλος μου ο Χρήστος για υπάλληλο δημοτικής βιβλιοθήκης «που φυσικά και δεν πατούσε επί χρόνια στη δουλειά της γιατί ήταν στέλεχος του κόμματος». Η φίλη μου η Κατερίνα για υπάλληλο σε ΙΕΚ «ότι περνάει κάθε μέρα περίπου 1-2 ώρες κατά το μεσημεράκι και βλέπει τι έχουμε» και μετά φεύγει, ενώ κάποιος του «χτυπάει την κάρτα». Προϊστάμενος σε κρατικό κανάλι παίρνει μίζες (φυσικά) και προσπαθεί με όλες του της δυνάμεις να κάνει κακό στη νέα Διευθύντρια, προκειμένου να μην έρθουν στο φως οι δικές του ανεπαίσχυντες και παράνομες πράξεις, ενώ την εκθέτει συνεχώς στη Διοίκηση. Και φυσικά διάφοροι άλλοι αίλουροι, που κατά τα άλλα καμία ομοιότητα δεν διαθέτουν με τα αιλουροειδή, ούτε από πλευράς εξυπνάδας αλλά ούτε και από πλευράς ταχύτητας, μετά από διάφορες προσπάθειες να αποφύγουν απλώς να παρουσιαστούν στη δουλειά τους, όταν εκτίθενται από τον προϊστάμενο, αναγκάζονται να υποβάλουν ψεύτικες αναρρωτικές άδειες. 

Όλοι οι παραπάνω ζουν με τα δικά μου και τα δικά σου χρήματα. Όλοι οι παραπάνω εισπράττουν μισθούς που προέρχονται από τα φορολογικά έσοδα του κράτους. Και ενώ εμείς καταδικάζουμε και σταυρώνουμε τους πολιτικούς και την εκάστοτε κυβέρνηση για τα σκάνδαλα, τα οποία φυσικά και είναι υπαρκτά, δεν αναρωτιόμαστε ποτέ γιατί αυτά τα σκάνδαλα υπάρχουν. Ποιον εξυπηρετούν; Μόνο τους πολιτικούς; Δεν εξυπηρετούν και τους πολίτες; Γιατί όταν κλέβουμε εμείς αυτό είναι εντάξει αλλά όταν το κάνει ο εκάστοτε πολιτικός (συχνά για να μας εξυπηρετήσει) τότε η ίδια ακριβώς πράξη, είναι καταδικαστέα; Γιατί κανείς δεν ξεκινάει από τη δική του καμπούρα αλλά από την καμπούρα του γείτονα; Γιατί απλούστατα αυτό είναι το πιο εύκολο. Και γιατί απλούστατα είναι πολύ πιο εύκολο να κρίνεις τον άλλον από το να διορθώνεσαι ο ίδιος. Πρώτα θα πρέπει να φτιάξουμε το δικό μας χάλι, πριν κοιτάξουμε του γείτονα, δε νομίζετε;

*Η Μαρίνα-Σελήνη Κατσαΐτη είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Οικονομικής Ανάλυσης, Πρόεδρος στο Τμήμα Περιφερειακής και Οικονομικής Ανάπτυξης Άμφισσας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών